Arboretum i Zakład Fizjografii w Bolestraszycach
- Instytucja Kultury Województwa Podkarpackiego

Wiosna dotarła już chyba w najgłębsze partie stawu. Jeszcze na początku tygodnia zbiornik był skuty lodem. Kilka słonecznych dni, wysokich temperatur- i o to proszę – mamy już dwóch niecierpliwych „celebrytów”, którzy postanowili się nam pięknie zaprezentować. Oby nie było to zbyt wczesne przebudzenie, bo Pani Zima nie powiedziała chyba jeszcze ostatniego słowa. Póki co 14:45, 7 marca – pełnia szczęścia – koniec spania!

Koniec roku to zwykle czas podsumowań, refleksji i planów na przyszłość. To czas, kiedy zastanawiamy się, co z zeszłorocznych planów udało nam się zrealizować, a czego nie. Snujemy plany na rok następny. Jednak z tymi planami to jest tak, że czasami życie weryfikuje je na różne sposoby i pisze scenariusze, których zupełnie się nie spodziewaliśmy. Jeszcze pół roku temu, zupełnie nie myślałem o tym, że będę pisał teksty i zamieszczał fotografie zwierząt na profilu arboretum. Pomysł na „Arboretum to nie tylko rośliny” powstał spontanicznie, zyskał aprobatę przełożonych i mam nadzieję, że na dłużej zagości na naszej stronie. Oczywiście istotą funkcjonowania arboretum są jednak rośliny. I to dla nich właśnie przyjeżdżacie do nas z całej Polski. Nie zmienia to jednak faktu, że żyją tu również zwierzęta i to o nich chciałbym nadal opowiadać w przyszłym roku. Nie będę unikał tematów trudnych, możliwe, że czasami będę „stąpał po cienkim lodzie” . Takie są plany, a jak będzie – zobaczymy.

I w tym momencie chciałbym wszystkim serdecznie podziękować, zarówno tym, którym posty się podobały, jak i tym, którym niestety nie. Za waszą pozytywną aktywność, za słowa otuchy i wsparcia, jakie otrzymałem – nie spodziewałem się aż tak pozytywnego odbioru.

Dziś publikujemy ostatni w tym roku post z cyklu „Arboretum to nie tylko rośliny”. Jako że nie jest to post tematyczny, a raczej refleksyjny, długo zastanawiałem się jakie zdjęcia w nim opublikować. Patrząc na to, co dzieje się za oknem, jak nasza zima zawzięcie walczy z jesienią i wiosną, i tę walkę przegrywa, oraz aby nie pogłębiać Waszych stanów depresyjnych, wybrałem zdjęcia owadów zrobione latem. Zdjęcia kontrastujące z tym, co aktualnie dzieje się w przyrodzie. Zdjęcia słoneczne, radosne i ciepłe. Chciałbym, abyśmy w takim nastroju pożegnali ten ustępujący rok, bo tego, jaki będzie następny, nie wiemy.

A na koniec, w imieniu całej załogi naszego arboretum, chciałbym Wam życzyć zdrowych, radosnych, rodzinnych Świąt Bożego Narodzenia oraz szczęśliwego Nowego Roku. Aby spełniły się wszystkie Wasze plany, również te związane z wizytą w naszym ogrodzie. Aby przyszły rok, był tak radosny i kolorowy jak te zdjęcia. A największą nagrodą dla nas – pracowników, po Waszej wizycie będą słowa – było warto!

Kto z nas nie marzy o czymś takim, jak oczko wodne a w nim krystalicznie czysta woda, piękne rośliny, specyficzny mikroklimat, żabka, może jakiś zaskroniec, kolorowe ryby, uspokajający szum kaskady. Oto prosta definicja oczka wodnego. A na koniec tego opisu, a właściwie, pewnie powinienem był od tego zacząć – ciężka harówa od wiosny do zimy, konsekwentne przestrzeganie zasad i ogromna wiedza człowieka, który u nas się tym zajmuje. I teraz jest to pełna definicja oczka wodnego. Dlatego nasze wyglądają właśnie tak, jak te z marzeń. Mamy ich „tylko” 12. Każde jest inne, różnią się od siebie, ale łączy je jedno – we wszystkich żyją rybki. Jednak nie we wszystkich mogą zimować. I o tym będzie dzisiejszy post. Krok po kroku przedstawię czynności, które wykonujemy, aby nasi kolorowi podopieczni bezpiecznie przetrwali zimę.

Późna jesień, koniec sezonu turystycznego, to okres, kiedy w oczkach zaczyna się tzw. brudna robota – i to dosłownie. Woda z niektórych zbiorników jest wypompowywana, są one odmulane, czyszczone, rośliny zabezpieczane.

Rybki są odławiane.

Te największe, karpie koi są wpuszczane do tzw. stawu z kładką. Jest to duży zbiornik o zróżnicowanych głębokościach, w którym przez całą zimę pracuje natleniacz. Ryby wpuszczone do tego stawu muszą już radzić sobie same. Nasza opieka nad nimi w tym momencie się kończy. Do tego zbiornika wpuszczamy tylko duże karpie koi, ponieważ rządzą w nim szczupaki. Kiedyś, nieopatrznie wpuściliśmy tam karasie ozdobne i zostały one potraktowane przez nasze drapieżniki jako darmowa przekąska.

Duże karpie, właśnie ze względu na swoją wielkość nie są przedmiotem zainteresowania szczupaków i wzajemnie się tolerują.

Do przezimowania małych rybek przygotowujemy dwa zbiorniki. Muszą one mieć odpowiednią głębokość – najlepiej około 1,5m. Podłączamy do nich natleniacze. Z uwagi na to, że w stosunkowo małych zbiornikach gromadzi się dużo ryb, urządzenia te są niezbędne.

Na koniec na oczka nakładana jest siatka ochronna, ponieważ nasz ogród bardzo często odwiedza czapla, a ta w przeciwieństwie do naszych wspaniałych zwiedzających, nie przylatuje tu tylko po to, aby sobie rybki pooglądać.

Zasadniczo, zwierzęta żyjące w naszym arboretum, nie wymagają opieki. Radzą sobie same. Jednym z wyjątków są rybki, kolorowi mieszkańcy naszych oczek wodnych. Teraz poświęcamy im trochę uwagi, zabezpieczamy je, pomagamy przetrwać zimę, a wiosną to one upiększą swoją obecnością nasze zbiorniki.

Oczka wodne, takie jak te z marzeń, a w nich piękne rybki! Między innymi dlatego warto odwiedzić arboretum w Bolestraszycach.

Zapraszamy na wiosnę!